BAYRAM’ DA TOPLANALIM

 

Hatice elinde kitabı apartmanın bahçesinde oturuyordu. Bahçedeki badem ağaçları beyaz çiçeklerini açmış, günler uzamış ve güneş sıcaklığını daha fazla hissettirmeye başlamıştı. Kitabın kalan son sayfalarını okumak için inmişti bahçeye. Yeni oturaklar da getirilmişti bahçeye ama Hatice eski oturakları tercih ediyordu. Orada yılların anıları vardı. Orada oturmak Hatice’ yi daha iyi hissettiriyordu. Hava çok güzeldi, içinden bir dinginlik akıyordu adeta.

Çok yoğun bir hayatı vardı, sürekli bir yerlere yetişme telaşı derken durup düşünmeye fırsatı olmuyordu çoğu zaman.

Ramazan’ ın sakinliği ve bereketi zamanına da yansımıştı. Ramazan dolayısıyla işlerini biraz azaltmışyı. Düşünmeye, iç hesaplaşmalarını yapmaya niyet etmişti. Bu Ramazan da bunun için tam bir fırsat olmuştu. Bu süreçte kendisiyle ilgili bazı detayları fark etmesi onu çok mutlu etmişti.

“Son gün. Yarın Ramazan bayramı.” diye geçirdi içinden…

Bu Ramazan da annesi yurt dışında olacağı için memlekete gidemiyordu. Her bayram gittiği için bu bayram gidememiş olmanın hüznü vardı biraz. Çünkü ‘Bayram’ demek, onun için tüm ailenin bir arada olabildiği, huzurun ve sevincin sofralara, sohbetlere dâhil olduğu zaman dilimiydi. Sanki bayramda her şeyin kimyası, iyiye doğru eviriliyordu. Her şey bir başka güzel oluyordu… Bayram yemeklerinin, tatlılarının bile tadı normal zamanlardakinden daha güzel oluyordu.

Tüm bunları düşünürken bir yandan da yeşil renkteki kitap ayracının olduğu sayfayı açtı. Kitaptan birkaç sayfa okumaya başlamıştı ki kendisine doğru yaklaşan bir ses fark etti. Son cümleyi de bitirip bakacaktı ama o bakmadan “Ablaaaa!” diye bir sesle irkildi. Kafasını kaldırıp baktığında kardeşi Özlem’i karşısında görünce çok mutlu oldu. Bir yandan da çok şaşkındı.

“Özlem’ ciğim hoş geldin. Ne güzel sürpriz böyle?”diye karşıladı kardeşini. Bir yandan da sarılıyorlar, hasret gideriyorlardı.

“Sana sürpriz yapmak istedim ablacığım. Bayramda annemiz olmayınca birleşemedik ama sen annemden sonra ikinci annemizsin. Senin evinde toplanmak istedik. Birazdan abim ve kızları da gelecek.”

“Yaaaa, ne güzel düşünmüşsünüz. Çok mutlu oldum. Aslında size teklif etmek istemiştim ama belki farklı planlarınız vardır diye düşünüp vazgeçtim. Hadi içeri girelim. Yorulmuşsundur.”

Hatice Özlem’in bavulunu elinden aldı ve beraber eve doğru yürüdüler. Özlem içeri girdiğinde mis gibi içli köfte ve tarhana kokusu aldı. “Sanki geleceğimi tahmin etmişsin gibi, en sevdiğim yemekleri yapmışsın Hatice abla.”

Birbirlerine bakıp gülüştüler. Çok geçmeden kapı zili çaldı. Hatice heyecanla “Ahmetler de geldi sanırım.” diyerek kapıya koştu. Kapıyı açtı, karşında kardeşi ve yeğenlerini görünce dünyalar onun oldu sanki. Kardeşi ve yeğenleri içeri girdiler, sarıldılar.

Sohbete dalmışlardı ki Özlem; “Sizi bilmem ama ben çok açım, iftara da çok az kalmış. Sofrayı kuracağım.”

Yeğeni Esma; “Özlem hala hiç değişmemişsin, küçükken de hep yedirirdin bize, ‘can boğazdan gelir’ diyerek.”

Gülüşmeler devam ederken kızlar ve halaları masayı hazırladılar. “Hurmalar kaldı sadece alıp geliyorum.” dedi Hatice. Ezanın okunmasıyla dualar yapıldı, yemekler yenildi.

Ocaktaki çay fokur fokur kaynıyordu. Çaylar demlendikten sonra Ahmet’ in getirdiği ballı tatlıdan da tabaklara konuldu. Bir yandan çaylar içiliyor, bir yandan da herkes kendinden sohbete bir şeyler katıyordu.

Hatice çayını tazelemek için mutfağa geçti. Çayını doldururken içerden gelen neşeli sohbeti, birleşmenin verdiği mutluluğu çok derinden hissetti ve Allah’ a şükretti. O sırada da gözleri hafif dolmuştu, burnunu çekerken Ahmet’ e yakalandı.

Ahmet: “Sen ağlıyor musun abla?” diye sorunca, “Hayır Ahmet sadece duygulandım. ‘Siz olmasaydınız bayramı yalnız geçirecektim’ diye düşünüyordum. Uzun süredir bu ortamları özlüyorum ve bayramda da beraber olamayacağımızı düşündüğümden hüzünlüydüm. Sizlerin gelmiş olması, birleşmemiz beni çok mutlu etti. Bunları düşünürken de gözlerim doldu işte.”

Bayramlar;

Tüm anları güzelleştirmek için gelirler…

Kırgınlıkların, küslüklerin bitmesi için gelirler…

Bayramlarda küs kaldığımız, kırdığımız, tartıştığımız kimse bırakmayalım. Bunu yapabildiğimiz takdirde bayram o dem bayram olur…

 

 

 ""Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın amacını amaç edinen gerçeklik ilmidir.  İnsanın daha mutlu ve başarılı olması için deneyimlerden yola çıkarak, stratejiler üreten bir öğretidir. 

 "Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar. 

 “İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç  değişmedi... Aynada ki kişi...Tek başına neler yapabileceğini keşfet; Yahya Hamurcu“