NELER OLUYOR DÜNYADA...

Adam: ‘’Bir düş yakamdan, tamam bende seni seviyorum ama sonsuza dek sevmek zorunda değilim.’’

Kadın: ‘’Teflon tava gibiyim ben kimseye yanmam yapışmam canım…’’

Adam: ‘’Hee yapışmazsın, nefes aldırmıyorsun, sürekli arıyorsun…’’

Kadın: Kimi arayayım?  Ne ile meşgul olayım?

Adam: Biraz sosyal aktiviteler yap. Yeni insanlar tanı… Bir ben mi varım dünyada!

Kadın: Güzellik merkezine, spora gidiyorum zaten. Kızların hepsinin burnu havada, ben seninle mutluyum. Kıymetini bilmiyorsun.

Adam: Biraz kendi kendinle mutlu olmayı öğren. Ruhunu güçlendirecek, manevi değerlerlerini güçlendirecek seminerlere katıl. Kendini tanı…

Kadın: Tanıyorum ben kendimi. Ne sevip sevmediğimi biliyorum.

Adam: Tanıyorsun evet… Yani hayat sadece somut şeylerden ibaret değil. Hayır kurumlarına git, yetim, yaşlı, ihtiyaç sahibi kişilere destek ol. Başka dertler edin kendine. Dünyada neler oluyor sen neyin derdindesin? Lütfen ruhunu güzelleştirecek şeylerle de meşgul ol. Yeter ki beni bir sal… Aşırı yani bu çok fazla…  Böyle mutlu değilim…

 

Peki nasıl mutlu olunabilir? İnsanların yaşadıklarını gördüğümüz bildiğimiz halde nasıl ayakta kalınabilir? Öyle bir dönemdeyiz ki, ister istemez insan soruyor… Neler oluyor dünyada?

Haberlerde ‘’Virüs var her yere yayılmış’’ dediklerinde insanlar aynı aileden sevdiklerini kaybediyorlar. ‘’Yaşlılar ölüyor virüs yaşlıları alıyor’’ diyen spikeri dinleyen bir yaşlı zaten ne kadar hayatta kalabilir? Virüs olmasa sebebi kalp krizi derler ölüm nedeni…

Sonra çok büyük depremler olmuş artarda binlerce insan kaybedilmiş. Bir kız enkaz altında babasına sesli mesaj atmış, şebeke çekmemiş. Babası kızının cenazesine ulaştığında ancak sesli mesajı dinleyebilmiş. ‘’baba enkaz altındayım, telefon çekmiyor konum attım gitmiyor, boğuluyorum kurtar beni, galiba burada öleceğim’’ Bunu dinleyen baba, haberi izleyen insan ne kadar mutlu olabilir?

Orman yangınları oldu birçok ülkede. ‘’Bilinçli yapıyorlar. Yok ondan değil bundan’’ tartışması yaktı asıl ortalığı. Asla yaklaşamayacakları yangın için binlerce yangın tüpü satıldı. Yanması gereken yandı konu kapandı. Nüfusun en kalabalık şehrine her sene yağan kar artık yağmıyor. Yağmurlar azalmış yağarsa aşırı yağıyor. Seller olmaya başlamış, su almış evladını, malını, hayvanlarını… Önceden olmayan fırtınalar, hortumlar doğa olayları olmaya başlamış. Taş yağar gibi dolu yağmış kırmış geçirmiş bütün araçları… Birgün halkı korumak için görevlendirilenler halka saldırmış. Sonra başka ülkede de aynısı… Diğer ülkede soykırımın tuşuna basılınca bütün halklar ayakta… Ama devletler sesini çıkarmamış. 2024 yılındayız şu an da. Masum yüzlü, gülen gözlü çocukların katledilmesini izleyerek girdik yeni yıla. Aslında nasıl mutlu olunabilirdi sorusu gelirdi burada ama nasıl mutlu olunabilir gördük yeni yılda… Açlıktan, soğuktan ölürken çocuklar tonlarca yemek israf etti insanlar. İyi dilekler, barış ve sevgi mesajlarıyla…

Nasıl mutlu olunabilir bunca kaosun, acının ve değişimin karşısında… Görmezden gelerek, izlemeyerek, dinlemeyerek mi? ‘’Ben bakamıyorum moralim bozuluyor’’ diyerek mi? Başkasının yaşadığı acıya bakarak ‘’ ohh çok şükür iyi ki bu halde değilim şükürler olsun’’ diye dua ederek mi? Başkasının acısı bizim mutluluk sebebimiz mi? Hakikaten nasıl mutlu olunabilir? Zifiri karanlıkta, soğuktan donduğu halde çamurda yatan insanlar olduğunu bilerek nasıl uyunabilir? Sabah uyandığında bir kadının evladının soğuktan donup öldüğünü bildiğimiz halde günümüz nasıl aydın olabilir?

Dünyada bunca şey olurken ‘’gözaltı dolgusunu nerede yaptırsak, nereye yatırım yapsak kazanırız var’’ aklımızda… İnsan ilişkilerimiz bozuluyor, tepkiler ya hep ya hiç boyutunda… Dün canım dediğimize bugün düşman diyoruz. ‘’Aşkımm’’ dediğimize ALLAH‘ından bulsun diye dua ediyoruz. Ortağım beni kandırmış, akrabam dedikodumu yapmış. Maddi iyilik yaptığımız insanlar iyi niyetimizi suistimal ederken, bizde bize iyilik edenleri görmezden gelebiliyoruz.

Dünya insanlara bir mesaj, doğa bir işaret veriyor olabilir mi? İnsan düşünce ve davranışları doğaya yansıyor olabilir mi? İnsanın biriktirdiği gibi dünyada biriktirip kusuyor olabilir mi? ‘’Dünyanın asıl virüsü insanların aşırı tepkileridir’’ dese biri kim söyledi diye bakarız. Adı yabancı bilim adamı ise doğrudur vardır bir bildiği. Ama bizim semtin insanıysa ‘’gece üstü açık kalmıştır’’ deriz.

Her şeyin bir süresi vardır. Her doğan ölür. Her başlangıcın sonu gelir. Dünya döndükçe eskir yeniler, her bebek yaşlandığı gibi. Her bitki yavaş yavaş çürüdüğü gibi… Peki bizim süremiz ne kadar? İnsan hep bedenini besler, bedenine bakar. Sağlıklı tutmaya görünümünü düzeltmeye çalışır. Bedenini doğal, sağlıklı ürünlerle, ruhunu hormonlu besler. Ya da aç bırakır… Beden ve ruhun arasındaki aşırı dengesizlik çevresine, ilişkilerine, hayatına yansır. Toplumun geneline yansıdığı içinde dünyanın, doğanın dengesizliğini görürüz.

Biz insanız hata yaparız. Ama çok yapıştık biz bu dünyaya…

 ""Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın amacını amaç edinen gerçeklik ilmidir.  İnsanın daha mutlu ve başarılı olması için deneyimlerden yola çıkarak, stratejiler üreten bir öğretidir. 

 "Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar. 

 “İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç  değişmedi... Aynada ki kişi...Tek başına neler yapabileceğini keşfet; Yahya Hamurcu“