Her şey bir paketle gelir oysa...

-Okula gitmek istemiyorum!

-Çocuğum okula gitmiyorum ne demek?

-Gitmiyorum işte bana ne. Gitmiyorum. Gitmek istemiyorum

-Bu senin ‘istemiyorum’ diyerek karar verebileceğin bir şey değil.

-Okul çok sıkıcı. Hiç zevkli değil.

-İşin de sıkıcı yanları var ama ben işe gidiyorum.

-Bana ne bana ne!

-Oğlum niye böyle yapıyorsun?

-Bana ne işte. Gitmeyeceğim!

-Tamam ama okula gitmezsen evde kalıp keyif yapmak ta yok.  

Oğluyla arasındaki rutin diyaloglardan biri olmuştu. İlk başlarda sevimli bir huysuzluk olarak  başlamıştı bu “Bu gün okula gitmek istemiyorum” lar. Serkan da önceleri sabır ve gayretle cevap veriyordu. Bir müddet sonra bu gayret yerini  ciddi bir can sıkıntısına bıraktı. Şimdilerdeyse; bir görev bilinciyle, umursamazlık içinde cevap veriyordu. Çünkü artık kendini çok yorulmuş hissediyordu. Her hafta bir iki kez tekrarlanıyordu bu can sıkıcı sahne.

 “Bu çocuk neden gitmek istemiyor” diye düşünmeyi bırakalı epey zaman olmuştu. Sahi bir çocuk neden okula gitmek istemez?

Çınar, okulda zorlandığı bir şeyler olunca, eve kaçmayı tercih ediyordu. Evde hiç bir sorumluluğu olmadığı gibi acayip bir keyif vardı. Bakıcısı sabahları krepli kahvaltı hazırlıyor, öğlen için çok sevdiği mantıdan pişiriyor, kakaolu keki masasından eksik etmiyordu. Bütün gün telefonda oyun oynuyor, dev ekran tekevizyonda, video platformlarını izliyordu. Hem de sınırsız bir şekilde.

Ama okul öyle miydi? Keyifli şeylerin yanında, keyif almadığı, ona sıkıcı gelen şeyler de vardı.

 

Matematik ve programlama derslerini seviyordu mesela. Ama okuma ve yazma gerektiren dersleri sevmiyordu…

Okulun yüzme takımındaydı, ne kadar yorucu olsa da yüzme sonrası kendini iyi hissediyordu.

Ama yüzme günü havluydu, terlikti bir sürü ilave eşya getirip, götürmek onu yoruyordu…

Tenefüslerde oynadıkları kovalamacada çok eğleniyordu. Ama tenefüse 45 dakikada bir 15 dakika çıkabiliyordu…

Yemek saatlerinde sınıf arkadaşları ile şakalaşmaktan, belgesellerde izlediği şeyleri onlara anlatmaktan keyif alıyordu. Ama öğlen yemeğinde çıkan pırasayı, kabağı yemek zorundaydı…

Belki evde kaldığında yerine getirmesi gereken, yaşına uygun belli sorumlulukları olsa.. Televizyon&internet&oyun bu şekilde sınırsız olmasa, belli sınırları olsa.. Okula gitmekle evde kalmak arasında bu kadar büyük bir fark olmayacaktı. Çınar bu şekilde okula gitmemeyi tercih etmeyecekti..  

Çocuklar bizim kıymetlilerimiz. Tabii ki mutlu olmaları, hayattan keyif almaları önemli. Ancak bir anne-babanın; çocuğunu gerçek hayata, hayatın gerçeklerine uygun yetiştirmesi gerekir.

Çünkü gerçek hayat ta böyledir. Keyif ve fayda veren bir şeyin yanında mutlaka bir de emek sarfetmemiz gereken, sabretmemiz gereken süreçler olur.

İnsan bir şeyler üretirken, her zaman o sürecin bir takım yan süreçleri olur. Bizim angarya olarak gördüğümüz, tamamlayan parçalardır bunlar..

İnsan ister bir yerde bir eleman olsun, ister bir yönetici olsun.. İster bir esnaf olsun, ister bir holding patronu.. İster bir aktör, ister bir senarist.. Her işin; şarkıcılığın, futbolculuğun, komedyenliğin.. Youtuberlığın bile gerektirdiği bir disiplini, bir zorluğu vardır.

Her iş, bizim angarya zannettiğimiz zorluklarla faydalı hale gelir. O zorluklara katlanmak bizi adam eder. Çaktırmadan bizi güçlendirir.

Şeytan ayrıntıda gizlidir, mesela. Bir işin detayına hakim olmayan, o işte kalıcı olamaz. İşte bizim zorluk olarak gördüğümüz şeyler, o konuyla ilgili hakimiyetimizi arttırır.

Bizim zorluk zannetiğimiz şeyler, aslında farkında olmasak ta, bize keyif veren kısımlardır. Bunlar bizi doyumsuzluktan alıkoyan şeylerdir. Geriye dönüp baktığımızda, keyifle anlattığımız güzel anılarımız, hep o kıtlık dönemlerimizdeki, hayatta zorlandığımız süreçlere ait anılardır.

Bir sürecin; hazırlığı ile, ufak tefek zorlukları ile, uğraşmak istememek, nazını çekmek istememek, o işle ilgili sadece “sonucu” istemek demek, rafine hayat yaşamak anlamına gelir.

 Deneyimsel Öğreti der ki “Rafine hayat insanı, özgürlüğünü kaybettiği süreçlere götürür...”

 ""Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın amacını amaç edinen gerçeklik ilmidir.  İnsanın daha mutlu ve başarılı olması için deneyimlerden yola çıkarak, stratejiler üreten bir öğretidir. 

 "Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar. 

 “İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç  değişmedi... Aynada ki kişi...Tek başına neler yapabileceğini keşfet; Yahya Hamurcu“