Nasıl Bitirmeli?

Her başlangıcın bir sonu var. Her sonun da bir ilki vardır.

Bir şey başladıysa eğer, mutlaka bitecektir. Dünya üzerinde hangi yola çıkarsanız onun bir son noktası vardır. Gelmiş ve geçmiş hangi insana bakarsanız bakın onun bir son günü olmuştur. Son günü olduysa bir ilk günü de olmuştur.

Böylece bu hayatta her şeyin ilk ve sonu var. Yani bir başlama ve bir bitmeden oluşur.

Her evliliğin bir başı bir de sonu vardır.

Yemek yemeye başlar insan ve bitirir. İlk lokma ve son lokma arasında yemeğini yer. Ya zevk alır, yerken mutlu olur uzun sürsün ister. Tabağında görüntü azaldıkça da bitiyor olduğunu görür ve daha da zevk alır. Son lokman apayrı bir tat verir. Tatmin olduysa insan yediğine şükreder. Yemek yemeyi sevmiyorsa da o yemek ona gereksiz uzun gelir. Zül gelir ama o da biter. Çünkü bitmek zorunda. 

Evlilikler de başlar ve biter. Bir ilk bir de son günü vardır. Ya sen ayrılma kararı verirsin ya da ecel gelince ayrılma kararınız verilir. Çünkü ömür de biten bir şey. İnsanlar sevdikleri şeylerin ilk günlerini kutlarlar. Doğum günü veya evlilik yıldönümü gibi. Son günlerini de üzüntü ile anarlar.

Üniversiteye başlar insanlar ve günü gelince de bitirirler. Bir ilk günü bir de son günü olur üniversite hayatlarının. Unutulmayan anılardan oluşan. Ya azim öyküsü yazar insan ilk ile son arasında ya da ne kadar sıkıldığının öyküsünü yazar. Ama herkesin ilk ile son arasında bir öyküsü olur.

İnsan kıyafet alır üzerine giymek için. Giydiği zaman bir ilk günü olur bir de son günü. Ya neşeli anıların olur elbisenle ya da mutsuz. Bakınca hatırlamak istediğin anıların olur. Bazen de hiç hatırlamak istemediklerin. Ne kadar sevdiysen elbiseni o kadar sık ve uzun süre giymek istersin. Hatıraların, anıların ve fotoğrafların olur. İstemediklerin ise fotoğraflardan da uzak olur.

İnsan evine dahi girer ve çıkar. Sürekli orada kalamaz. Bir ilk girişi olur bir de son. İlk ile son arasında evinde yaşadıkları birikir. Güzel şeyler yaşadığı bir evi olur veya kötü anılarını biriktirdiği evi olur. Gerçeklik içerisinde nasıl ki her şeyin bir başı ve sonu vardır, süreç içerisinde de iyi ve kötü zamanlar vardır. İnsan iyi anılarının olduğu elbise, evlilik, eğitim hayatı veya her ne ise konu mutsuz veya üzgün olduğu anıları da olur. Bunlar hayatın doğal akışıdır. Önemli olan insanın yaptıklarının hakkını veriyor mu? Vermiyor mu? İlk ve son arasında öğreniyor mu? Öğrenmiyor mu?

Madem hayatta her şey başlar ve biter, önemli olan bitecek olanı nasıl yaşadığımız değil mi?

Başlayan ve biten arasında bir öykü yazılıyorsa her seferinde "biz nasıl bir öykü yazmak isteriz" bunun kararını vermek önemlidir. O süreçte nasıl anılmak isteriz. Kontrolümüzde olan olaylar var olmayan kısımlar var. Üniversite hayatımda ben azim öyküsü yazıyorsam kendim için, bunu benim önüme çıkan engelleri aşmaya çalışırken, aşılmayacak bir şeyler de olabilir. Kontrolüm dışında bir olay beni engeller ve belki de hiç istediğim gibi olmaz. Veya aşılabilecek ve zor engeller üzerime üzerime gelmiş olsa da azimle hepsini aşarım. Bu durumda benim öyküm değişmez. Öykü azim öyküsüdür. Tamamlansa da tamamlanmasa da... Veya olumsuz bir öykü. Hep uyuyup geç kalktığım ve yeterli çaba göstermeden mezun olamadığım bir öykü. Tembelliğin öyküsü. Mutlaka içinde lehime ve aleyhime kısımların olduğu.  

Her girdiğin yerden çıkacaksan o zaman nasıl girdin ve nasıl çıktın? İlk ve son günün öyküsü neydi?

 

 ""Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın amacını amaç edinen gerçeklik ilmidir.  İnsanın daha mutlu ve başarılı olması için deneyimlerden yola çıkarak, stratejiler üreten bir öğretidir. 

 "Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar. 

 “İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç  değişmedi... Aynada ki kişi...Tek başına neler yapabileceğini keşfet; Yahya Hamurcu“