ERKEK ÇOCUĞUM OLSUN

İstanbul’un soğuk olmayan bir kış günüydü. Her ne kadar güneş aydınlığını gösterse de, gökyüzündeki gri bulutlar ağır basıyordu. Fidan koşturarak girdiği evinde doğalgazını kontrol edip, derecesini biraz daha artırdı ama ısınmak nafileydi. Bu günü, yaşadığı en soğuk kış günüymüş gibi hissediyor, iliklerine kadar üşüyordu. Fidan’ın gönlü gökyüzü ile aynı renkte bir sisle örtülmüştü. Acaba tekrar kendi rengine dönebilecek miydi?

 

Hiç canınız durduk yere tatlı, hamur işi çekti mi? Aç değildi aslında. Bedeni değil, duyguları bir şey istiyordu. Kendini frenledi. Zaten kilo almaya başlamıştı bile. Dikkatli beslenmeydi. İlk hamileliğinden tecrübeliydi. Doktorun söyledikleri aklından çıkmıyor; “Bu bebek kıza benziyor.” sözleri kulaklarında çınlıyordu.

 

İlk çocuğu da kızdı. İlk duyduğu anda “İki kız kardeş birbirleriyle ne de güzel oynarlar.” diye düşünüp sevinmişti. Bir taraftan da “Erkek çocuğum olsa kayınvalidem ne çok mutlu olur.” diyordu.

 

Tüm ilişkiler aynı değildir. Bazı ilişkiler yıpratıcı görünür. Ama ne diyoruz? “Kayınvalidem istiyordu.” diyoruz. Kendimizi görmek en zoru. Dışarıdakini görmek en kolayı. Neden kendimize hep körüz?

 

Bazı ilişkiler destekleyici, canlandırıcı ve hayatı değiştiricidir. İçgüdülerinize dikkat edin, bir şey doğru gelmiyorsa muhtemelen doğru değildir.

 

Fidan'ın eşi Mehmet, altı kız çocuklu bir ailenin tek oğluydu. Kayınvalidesi Sevim hanımın “Bizim soyumuzu Mehmet’in oğlu yürütecek.” sözleri sık sık aile içinde duyulurdu.

 

Yaşadıkları taşrada, erkek çocuğu daha kıymet görürdü. Babalar; oğulları olduğu zaman daha bir başka gururlanır; ev bayram evine döner, tüm köylüye ziyafet verilirdi. Fidan ilk kızını doğururken de kayınvalidesi hastanede sevinmiş ama “Bu sefer kız oldu, inşallah ikincisi oğlan olur.” diye elinde olmadan dua etmişti.

 

Sevim hanım, eşi tarafından, her kız çocuğu doğurduğunda azarlanmış, hatta bu sebepten eşinin küsüp evi terk ettiği bile olmuştu. İşte bu sebeple kız torunu olmasına rağmen erkek toruna hasretti.

 

Halbuki Mehmet hiç de öyle hissetmiyordu. “Yeter ki eli yüzü düzgün sağlıklı olsun,  kız erkek fark etmez benim için.” diyordu.

 

Fidan içten içe erkek çocuk istediğinden midir bilinmez; dokuzuncu aya kadar bir daha hiç doktora gitmedi. Zira ilk hamileliğinde de doktor “Kıza benziyor.” demiş ve gerçekten kızı olmuştu. Halbuki çocuğun, kız mı erkek mi olacağı hakkında fikir yürütmek için henüz daha çok erkendi.

 

Fidan’ın kendi annesi Nur hanım bir gün bir kahve sohbetinde ona “Kızım senin karnın çok sivri Allah bilir ya bu çocuk kıza benziyor.” deyiverdi. Kayınvalidesinin beklentisi bilen Fidan, annesi de böyle söyleyince çok üzüldü. “Ya anne sen de mi?” diye kızarak gözleri doldu. Annesi işte o zaman Fidan’ın ne kadar üzgün olduğunu fark etti. Fidan’ı karşısına oturttu, saçlarını okşadı ve dedi ki “Canım kızım. Evladın yeter ki sağlıklı olsun. Lütfen sen Allah’ın vereceğinin senin için en hayırlısı olduğuna inan.”

 

İlk çocuğuna hamileyken de yüzüne çiller basmış “Kız senin güzelliğini alıyor.” sözlerini çok dinlemişti. İşte bu hamileliğinde de yüzü gene çillenmişti. Artık kendisi de kızı olacağına kendini inandırmıştı. Hazırlıklarını da ona göre yapıyordu. Neredeyse tüm kıyafetler pembe alınmış, kız isim listeleri hazırlanmıştı. Fidan aslında bilinçli bir kızdı. Mide bulantısı, karın şekli, yüzdeki değişimler, aşerme gibi halk arasında yapılan cinsiyet tahminlerinin geçerliliği olmadığını biliyordu. Ama elinde olmadan etkileniyordu. Bazen istekleri ağır basıyor, bilinci kapanıyor, doğru düşünemiyordu.

 

Böylece kendi de kız çocuğu olacağına, inanarak beş ay boyunca hiç doktora gitmedi. Kendisi dershanede çalıştığından, çok koşturuyordu. Eve geldiği vakit te anca küçük kızı ile ilgilenebiliyordu.

 

Evin geçiminin erkeğin görevi olduğuna inanıyordu. Sağ olsun eşi Mehmet te bu konuda titizdi ve evin geçimini sağlamak için elinden geleni yapıyordu.

 

Evlenirken; Mehmet eşinin çalışmasını istemediğini; ama kendisi çalışmak isterse bu dengeleri iyi kurması gerektiğini kendisine nazikçe izah etmişti.

 

Sekizinci ayın sonlarına doğru, dershaneden doğum izni almak amacıyla tekrar doktora gitti. O esnada, küçük kızı durmadığı için, eşi koridora çıkmış, ama bir yandan da muayene kapısında doktoru dinlemeye çalışıyordu. Doktor ultrasonla bakarken “Fidan hanım öncelikle karnınızdaki çocuk bir erkek çocuk.” diyerek anlatmaya başladı. Fidan o kadar heyecanlanıp sesini kontrol edemedi ki “Gerçekten mi doktor hanım? derken Mehmet bey korkuyla içeri girdi. “Bir aksilik mi var bebeğimizde?” diye heyecanla sordu. Doktor “Hayır hayır çok şükür Mehmet bey, her şey yolunda. Bir oğlunuz olacak inşallah!” diye gülümsedi.

 

Aylardır kız çocuğu olacağına inanan Fidan çok şaşkındı. Bunun için üzüldüğü dönemleri düşündü ve kendinden çok utandı. İnsan sahip olduklarının farkında olmadığı için mutsuzdur! Oysaki mutlu olmak için ne çok sebebimiz var.

 

Şunu unutmayalım ki her şey bizim hayrımız için gelişir. Bunları fark ederek hayata baktığımızda hayat daha anlamlı olur. Biz ne yaparsak yapalım; Allah'ın planı bizim planımızın üzerindedir ve her zaman O’ nun planı üstün gelir.

 

 ""Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın amacını amaç edinen gerçeklik ilmidir.  İnsanın daha mutlu ve başarılı olması için deneyimlerden yola çıkarak, stratejiler üreten bir öğretidir. 

 "Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar. 

 “İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç  değişmedi... Aynada ki kişi...Tek başına neler yapabileceğini keşfet; Yahya Hamurcu“